Γεωργία

Η σημερινή  Γεωργία βρίσκεται  στη συμβολή της  Ευρώπης με την  Ασία. Η Γεωργία και γενικά όλος ο Καύκασος από την αρχαιότητα  αποτελούσε φιλόξενο περιβάλλον για τον αρχέγονο άνθρωπο, λόγω της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας και του ήπιου, ζεστού κλίματος. Η σημερινή  Γεωργία ήταν κατοικημένη από αρχαιοτάτων χρόνων. Τα πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα στη περιοχή Ντμάνισι ανατολική Γεωργία αποδείχτηκαν ότι ανήκουν στους ανθρωποειδείς (Hominids) και χρονολογούνται με 1 εκατομμύριο 800 χιλιάδες χρόνια. Οι επιστήμονες τους ονόμασαν Homo Georgikus. Τα ευρήματα  του Ντμανισι άλλαξαν την μέχρι τότε υπάρχουσα θεωρία για τους πρώτους ευρωπαίους.
Τώρα, κανείς από τους επιστημονικούς κύκλους δεν αμφισβητεί ότι ερχόμενοι από την Αφρική οι πρώτοι ευρωπαίοι εγκαταστάθηκαν  στην Γεωργία, και συγκεκριμένα στο Ντμανίσι.                   

Ο όρος ¨Κολχίδα¨ πρωτοεμφανίζεται τον 6 αιώνα π.Χ. και αναφέρεται στη σημερινή περιοχή της Δυτικής Γεωργίας. Το βασίλειο της Κολχίδος επεκτεινόταν στα παράλια του Εύξεινου πόντου, ανάμεσα στους ποταμούς Πσου και Μζίφι μέχρι την πόλη Διοσκωρίας (Σουχούμι). Οι αρχαίοι Έλληνες αποκαλούσαν την Κολχίδα «Πολύχρυση». Στην ίδια χρονολογία εμφανίζεται ο όρος Χρυσόμαλλο Δέρας ή Χρυσό Κριάρι για τον οποίο τα κείμενα εκείνης τις εποχής  δίνουν διαφορετικές ερμηνείες. Ο ιστορικός του 4 αιώνα π.Χ. αναφέρει ότι το χρυσόμαλλο δέρας ήταν ένα κομμάτι δέρματος όπου ήταν γραμμένες χημικές διεργασίες για την κατασκευή χρυσού.  Ο Στράβων έγραφε για τους Σβανέτιους (γεωργιανή φυλή στην περιοχή Σβανέτη -ορεινή Γεωργία)-«τοποθετούσαν δορές προβάτων στις κοίτες ποταμιών, τα ψήγματα χρυσού που έφερνε το νερό κολλούσαν στο μαλλί τεντωμένης μηλωτής» -  κατά το Στράβωνα, έτσι γεννήθηκε ο μύθος για το χρυσόμαλλο δέρας. Όντως  μέχρι πρόσφατα  στο Σβανέτι ήταν διαδεδομένη η τοπική τεχνική χρήσης δερμάτων για τη συλλογή χρυσού από τα ποτάμια.

            Στο μεταίχμιο του 3^ου και 4^ου  αιώνα π.Χ.  ιδρύθηκε  το  βασίλειο της  Ιβηρίας, στην σημερινή  ανατολική Γεωργία, με τον βασιλιά Παρναβάζ και  με πρωτεύουσα την  Μτσχέτα, η οποία απέχει μόλις 20 χιλιόμετρα από την σημερινή πρωτεύουσα της χώρας. Στα χρόνια του  Βασιλιά Παρναβάζ διαμορφώνεται    ένα ενωμένο βασίλειο λόγω ενοποίησης  της Κολχίδος με την Ιβηρία και αποτελεί το  πρώτο δείγμα ανεπτυγμένων διοικητικών δομών. Ο   Βασιλιάς Παρναβάζ οχυρώνει ένα  βουνό του Κάρτλι, όπου τοποθετεί το   σύμβολο της θρησκευτικής λατρείας  Αρμάζι.  Στα χρόνια του βασιλιά Παρναβάζ καθιερώθηκε επίσης και η γεωργιανή γραφή και το αλφάβητο. Από τον 1^ο μέχρι τον 3^ο  αιώνα  μ.Χ είναι περίοδος ακμής της Ιβηρίας. Ακόμα και  οι Ρωμαίοι Αυτοκράτορες επιδίωκαν να διατηρήσουν τις φιλικές σχέσεις με τους βασιλιάδες της και γι΄ αυτό τους έστελναν πλούσια δώρα. 

Παρόλο που οι γεωργιανές  φυλές κατά τη διάρκεια χιλιετιών επηρεάστηκαν από διάφορους πολιτισμούς κατάφεραν να δημιουργήσουν τα δικά  τους χαρακτηριστικά και ανεπανάληπτα,  υψηλής πολιτιστικής αξίας μνημεία. Την ίδια εποχή στην Γεωργία περνούσε ο λεγόμενος δρόμος του μεταξιού- η συνδετική αρτηρία της  Ευρώπης με τις χώρες της Ασίας (Ινδία και Κίνα) .