Ο Ιησούς Χριστός είπε στους ανθρώπους: όταν τρεις άνδρες συγκεντρώνονται στο όνομά μου, θα είμαι μαζί τους. Από την παλαιοχριστιανική εποχή το τραπέζι γινόταν στο όνομα του Χριστού, στο όνομα, δηλαδή της αγάπης.
Καθώς η ιστορία του κρασιού και οι τελετές γευμάτων στη Γεωργία μετράνε χιλιάδες χρόνια, η μορφή και το μοναδικό περιεχόμενο αυτών των συνεστιάσεων, που οι Γεωργιανοί ονομάζουν "Supra", φέρνει στο φως χαρακτηριστικές πτυχές για τη νοοτροπία και την ψυχολογική σύνθεση του γεωργιανού λαού. Πιθανώς αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι τις μέρες μας εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η ενδιαφέρουσα παράδοση.
Τέτοιου είδους εκδηλώσεις είναι ο καλύτερος τρόπος να ξεφύγουν οι άνθρωποι από την ρουτίνα, να χαλαρώσουν και να εκφράσουν τα συναισθήματα τους. Αυτό είναι ένα μέρος όπου οι άνθρωποι ευλογούν ο ένας τον άλλον, συζητούν φιλοσοφικά θέματα και κάνουν επίδειξη του ρητορικού ταλέντου και του χιούμορ τους.
Το πάθος είναι το κυρίαρχο πνεύμα της τελετής του τραπεζώματος. Η ρομαντική διάθεση, στην οποία αφήνονται άνευ όρων όλοι οι συμμετέχοντες, αποκαλύπτει την επιθυμία να αισθανθούν και να μοιραστούν μεταξύ τους υψηλά συναισθήματα. Ο ηρωισμός, που επιδεικνύουν οι Γεωργιανοί πίνοντας κρασί, οδηγεί το δείπνο σε εκστατικό επίπεδο. Στον 20ο αιώνα ο γνωστός στους ευρωπαίους συγγραφέας Grigol Robakidze στα γεωργιανά τραπεζώματα ανιχνεύει ίχνη από διονυσιακές και βακχικές ρίζες και παρομοιάζει τέτοιου είδους έκσταση με τη σωματική ηδονή. Είναι πραγματικά δύσκολο να βρούμε σε διάφορες μορφές συλλογικών εκδηλώσεων τέτοια ύψη έκφρασης της αγάπης και της χαράς του να ανήκει κανείς σε μία ομάδα. Αλλά αν δεν συμμετέχει κάποιος στη διαδικασία αυτή, τότε, ως αουτσάιντερ, μπορεί να αναπτύξει μια ορισμένη ειρωνεία για ολόκληρη την τελετουργία.
Οι Γεωργιανοί πάντα αμφιταλαντευόταν ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία, της Δυτικές και της Ανατολικές αξίες. Στο γεωργιανό Supra αυτές οι δύο αρχές εκφράζονται ομοιόμορφα. Το γεωργιανό τραπέζι βασίζεται στην αρχή της δημοκρατίας. Στην αρχή ο οικοδεσπότης δοξάζει το Θεό και ζητά τις ευλογίες Του και οι συνδαιτυμόνες γύρω από ένα μεγάλο ή στρογγυλό τραπέζι εκλέγουν τον ηγέτη τους τον Tamada. Η επιτυχία και το ευχάριστο κλίμα στο τραπέζι εξαρτάται από τη σοφία, την ευφυΐα, τις καλλιτεχνικές ικανότητες και την παιδεία αυτού του προσώπου και οφείλει να μετατρέψει την ατμόσφαιρα σε θεατρική, η οποία όμως σε καμία περίπτωση δεν πρέπει να μετατραπεί σε one-man show. Η αλήθεια είναι ότι ο Tamada έχει τον ρόλο του σκηνοθέτη και του πρωταγωνιστή ταυτόχρονα και ότι πρέπει να καταφέρει να παρουσιάσει τον καθένα ξεχωριστά με τον καλύτερο δυνατό τρόπο και να αναδείξει τις ικανότητές του. Η σειρά των προπόσεων διαφέρει από την περιοχή σε περιοχή. Για παράδειγμα, στη Γκούρια, η πρώτη πρόποση ανήκει στην ειρήνη. Σε ορεινά μέρη όπως είναι Pshav-Khevsureti, Svaneti, Khevi και Mtiuleti, όπου οι άνθρωποι πίνουν κυρίως μπύρα και βότκα, με την πρώτη πρόποση ζητάνε την ευλογία από τον άγγελο προστάτη τους. Σ’ όλη τη Γεωργία με τις πρώτες 6-7 προπόσεις ευλογούν τους γονείς, τα αδέλφια, τους φίλους, τους στενούς συγγενείς, την πατρίδα και τους προγόνους. Οι συμμετέχοντες κάνουν ομιλίες ο ένας μετά τον άλλον. Ο καθένας προσπαθεί να πρωτοτυπήσει, να βγάλει τον ξεχωριστό λόγο. Η σειρά των προπόσεων είναι προνόμιο του Tamada. Ωστόσο, υπάρχουν κάποιες υποχρεωτικές προπόσεις, όπως η πρόποση για την Παναγία, η οποία γίνεται κατά το κλείσιμο του συμποσίου.
Η νοοτροπία και η φύση των ανθρώπων της Ανατολικής και Δυτικής Γεωργίας διαφέρει σε μεγάλο βαθμό. Αυτή η έντονη διαφορά οφείλεται στο διαφορετικό κλίμα, το τοπίο και το χρώμα του εδάφους. Παρ’ όλα αυτά το φαινόμενο της φιλοξενίας είναι μία από τις μόνιμες και υπέρτατες αξίες. Σε κάθε περιοχή της Γεωργίας υπάρχει μια διαφορετική εμφάνισή της. Στην ανατολική Γεωργία, στις περιοχές Kakheti και Kartli, οι άνθρωποι είναι τόσο χαλαροί γύρω από το τραπέζι, όπως είναι και στην καθημερινή τους ζωή. Εκφράζουν τα συναισθήματα και τη ζεστασιά τους με έναν αρκετά συγκρατημένο τρόπο. Για έναν Δυτικό Γεωργιανό, είναι μάλλον περίεργος και απαράδεκτος ο τρόπος με τον οποίο αυτοί οι άνθρωποι διασκεδάζουν και κερνάνε με κρασί και φαγητό τους φιλοξενούμενους τους Στο Kartli και τον Kakheti οι άνθρωποι δεν θεωρούν απαραίτητο να δείξουν συναισθήματα και υπερβολική αγάπη προς τον επισκέπτη. Καταφέρνουν να εκφράσουν εν μέρει αυτό το συναίσθημα κατά τη διάρκεια της πρόποσης. Ωστόσο, θα δείτε γαστρονομική αφθονία στο τραπέζι τους. Τα πιο δημοφιλή τρόφιμα είναι κρεατικά, μαγειρεμένα με απλές συνταγές. Επειδή το κρασί στο Kakheti είναι μάλλον δυνατό, ο Tamada εκεί προσπαθεί να μακρηγορήσει κατά τη διάρκεια των προπόσεων έτσι, ώστε οι επισκέπτες να μην μεθύσουν εύκολα. Το κόκκινο κρασί σπάνια προσφέρεται κατά τη διάρκεια μεγάλων εκδηλώσεων. Χρησιμοποιείται ως επί το πλείστον λευκό κρασί, το οποίο είναι βαρύ και νόστιμο και προς το τέλος αφήνει μία ξινή γεύση. Τέτοιο κρασί εξισορροπεί την κουζίνα τους, η οποία είναι μάλλον βαριά. Ο Tamada γεμίζει τα διαστήματα μεταξύ των προπόσεων με τραγούδια. Θεωρείται ότι η επικέντρωση στην περίπλοκη πολυφωνία των τραγουδιών, τους βοηθά να μείνουν νηφάλιοι. Γενικά είναι σύνηθες να έχουν τραγουδιστές στο τραπέζι. Ακόμα και οι άνθρωποι που βλέπουν ο ένας τον άλλο για πρώτη φορά μπορούν να συντονιστούν και να τραγουδήσουν λαϊκά πολυφωνικά. Κατά τη διάρκεια ειδικών εκδηλώσεων, όπως γάμοι, αρραβώνες, επέτειοι, ο οικοδεσπότης προσκαλεί επαγγελματίες τραγουδιστές και χορευτές, για να γίνει η γιορτή πιο όμορφη και γεμάτη εκπλήξεις. Γι 'αυτό, συχνά τα γεωργιανά τραπεζώματα είναι σαν μια μουσική παράσταση, όπου ο οικοδεσπότης είναι ο παραγωγός της.
Η ψυχαγωγία των δυτικών Γεωργιανών είναι μία ατέλειωτη γιορτή της ζεστασιάς και της αγάπης μεταξύ ανθρώπων. Αν βρεθείτε στο Imereti και το Samegrelo, μπορεί να σας κάνουν να αισθανθείτε ότι είστε το κέντρο του κόσμου. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις, αν αυτή η παράξενη ψυχαγωγία είναι πραγματικά ειλικρινής ή αποτελεί τον παραδοσιακό τρόπο προσέγγισης, αλλά ένα είναι σίγουρο ότι είναι αρκετά ευχάριστη και γοητευτική όλη αυτή η διαδικασία.
Η ψυχαγωγία των δυτικών Γεωργιανών είναι μία ατέλειωτη γιορτή της ζεστασιάς και της αγάπης μεταξύ ανθρώπων. Αν βρεθείτε στο Imereti και το Samegrelo, μπορεί να σας κάνουν να αισθανθείτε ότι είστε το κέντρο του κόσμου. Είναι δύσκολο να ξεχωρίσεις, αν αυτή η παράξενη ψυχαγωγία είναι πραγματικά ειλικρινής ή αποτελεί τον παραδοσιακό τρόπο προσέγγισης, αλλά ένα είναι σίγουρο ότι είναι αρκετά ευχάριστη και γοητευτική όλη αυτή η διαδικασία.
Εδώ το κρασί δεν είναι τόσο μεθυστικό, όπως στην ανατολική Γεωργία και γι’ αυτό οι επισκέπτες θα πρέπει συνήθως να αδειάσουν τα ποτήρια τους. Τα κρασιά της δυτικής Γεωργίας ταιριάζουν καλύτερα με τα καυτά και πικάντικα τρόφιμα, εμπλουτισμένα με καρύδια. Αυτά τα πιάτα ταιριάζουν με την ιδιοσυγκρασία των κατοίκων της περιοχής. Η μοναδική Khvanchkara πηγαίνει καλύτερα με το καπνιστό ζαμπόν, το λεγόμενο λόρι από τη Racha. Η επιλογή πιάτων, η ποικιλία και η ποιότητά τους δείχνει την δεξιότητα της οικοδέσποινας. Αν ένας άνθρωπος κατά τη διάρκεια του τραπεζιού χάνει τον έλεγχο και παραφέρεται, γίνεται αντικείμενο αντιπάθειας . Ο Tamada δεν εκλέγεται μόνο για την ανδρεία του, αλλά και για την αντοχή του στο κρασί, αφού το χρέος του μεταξύ άλλων είναι και η εποπτεία και ο έλεγχος της κατάστασης. Οι άνθρωποι γύρω του πρέπει να τον υπακούν άνευ όρων. Ο Tamada έχει το δικαίωμα να διώξει ένα αγενές άτομο από την παρέα. Εάν κάποιο από τα μέλη του τραπεζώματος πρέπει να εγκαταλείψει το τραπέζι, πρέπει να ζητήσει την άδεια του Tamada. Σε γενικές γραμμές, η "δομή" του γεωργιανού τραπεζώματος συχνά φαίνεται παράξενη στους ξένους επισκέπτες, καθώς δεν είναι εύκολο να την κατανοήσουν. Η μεγάλη αφθονία των τροφίμων με το τραπέζι γεμάτο από κρύα ορεκτικά, που ακολουθείται από μια σειρά ζεστών πιάτων, τα οποία σερβίρονται το ένα μετά το άλλο, μερικές φορές προκαλεί έκπληξη, μερικές φορές θαυμασμό.
Στο γεωργιανό τραπέζι αποκαλύπτεται το φαινόμενο της ιεραρχίας μεταξύ των γενεών. Οι άνθρωποι μεγαλύτερης ηλικίας είναι πιο προνομιούχοι. Δείχνουν επίσης μεγάλο σεβασμό προς τις γυναίκες. Οι άνδρες πρέπει να προσπαθήσουν να τις ευχαριστήσουν. Με τις προπόσεις τους αφιερωμένες στις γυναίκες που παραβρίσκονται στο τραπέζι, οι κυρίες αισθάνονται ότι είναι όμορφες πριγκίπισσες από ένα παραμύθι. Ακόμη και η οικοδέσποινα που μέχρι το τέλος της βραδιάς εργάζεται στην κουζίνα, εξακολουθεί να θεωρείται η εστεμμένη βασίλισσα της εκδήλωσης.
Είναι δύσκολο να προβλέψουμε αν θα διατηρηθεί στον 21ο αιώνα, στην εποχή του μηδενισμού και του σκεπτικισμού το φαινόμενο της Γεωργιανής "Supra".
Είναι δύσκολο να προβλέψουμε αν θα διατηρηθεί στον 21ο αιώνα, στην εποχή του μηδενισμού και του σκεπτικισμού το φαινόμενο της Γεωργιανής "Supra".
Το γεωργιανό τραπέζι εξακολουθεί να είναι ένα μέρος οπού οι άνθρωποί μπορούν να εκφράσουν την αγάπη τους για τον «πλησίον».
