Τα μνημεία του ανατολικού πολιτισμού στο Μουσείο Τέχνης της Τιφλίδας

Στις αίθουσες του Μουσείου Τέχνης της Τιφλίδας οι επισκέπτες γεμίζουν από τις εξωτικές εικόνες της ανατολής με τη μοναδική τους πολυχρωμία. Πίνακες, μινιατούρες, πολύχρωμα υφάσματα, χαλιά, διάφορα σκεύη και πολλά αλλά εκθέματα αποτελούν μία  φαντασμαγορική συλλογή χρωμάτων και εκλεπτυσμένου γούστου. Η πλούσια συλλογή μάς μεταφέρει σε μία διαφορετική εποχή και σε μία άλλη διάσταση, σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο με διαφορετική κοσμοαντίληψη και παραδόσεις.

«Φόκανι»: Ο θησαυρός μιας πρόσφατα αναβιωμένης πολιτιστικής παράδοσης

Η Φόκα βρίσκεται στις όχθες της μεγαλύτερης λίμνης Παραβάνι στη νότια πλευρά της Γεωργίας στην άνω Τζαβαχέτι. Η Φόκα είναι ο τόπος που η Αγ. Νίνα πρωτοπάτησε το πόδι της, μπαίνοντας στη Γεωργία. Στη Φόκα το 1989 ιδρύθηκε ένα ανδρικό μοναστήρι, ενώ το 1992 ιδρύθηκε η γυναικεία μονή της Αγ. Νίνας. Το 2000 με την πρωτοβουλία της ηγουμένης Ελισάβετ και την ευλογία του Πατριάρχη Ηλία Β΄, άνοιξε στη μονή το εργαστήριο «Φόκανι» για την αναβίωση της μακραίωνης παράδοσης επεξεργασίας του σμάλτου. Δημιουργήθηκε επίσης το κέντρο χρυσοχοΐας και εικονογραφιών. Ο σκοπός του κέντρου ήταν να εδραιώσει τον παλιό τρόπο διαβίωσης των μοναστηριών και να αναβιώσει τις παραδόσεις που αφορούν τις διάφορες τεχνικές που χρησιμοποιούσαν αιώνες πριν οι τεχνίτες χρυσοχοΐας, σμάλτου, αναγλύφων και κεραμικής.  

Η έπαυλη στο Τσιναντάλι

Η έπαυλη στο Τσιναντάλι

Το Τσιναντάλι το μήνα Ιουνίου μοιάζει με την έπαυλη των νεραϊδών. Εδώ ανθίζουν ταυτόχρονα φυτά και λουλούδια, σταφύλια, ρόδια, λεμονιές, τριαντάφυλλα. Ο αέρας είναι ποτισμένος με πολλά διαφορετικά αρώματα και μυρωδιές της φύσης.

Αλέξανδρος Δουμάς

Η ιστορία της έπαυλης των Τσαβτσαβάντζε στο Τσιναντάλι αρχίζει από τον 17^ο αιώνα, όταν ο Έρεκλε ο Πρώτος έφερε από το Μτιουλέτι (ορεινή περιοχή της Γεωργίας) τους προγόνους των Τσαβτσαβάτζε. Στον 18ό αιώνα ο Έρεκλε ο Δεύτερος δώρισε στον πατέρα του ποιητή Αλέξανδρε Τσαβτσαβάτζε κτήματα στο Τσιναντάλι και η περιοχή έγινε ιδιοκτησία των ευγενών Τσαβτσαβάτζε.

Βάρτζια-η πόλη μέσα στο βράχο

Όταν βρέχει στη Βάρτζια η πόλη κτισμένη μέσα στους βράχους μοιάζει με πίνακα ζωγραφικής. Στις ηλιόλουστες μέρες οι πλαγιές του βουνού Ερουσέτι φωτίζονται, ο βράχος λάμπει και οι σπηλαίες παίρνουν σκούρα απόχρωση και τότε οι αντιθέσεις γίνονται εντονότερες. Με το όνομα Βάρτζια όπως και με πολλά μνημεία της Γεωργίας συνδέεται ένας μύθος. Η μικρή μονάκριβη κόρη του βασιλιά, ονόματι Ταμάρ κατά τη διάρκεια ταξιδιού με την οικογένεια της ξέφυγε από την προσοχή των μεγαλύτερων και χάθηκε ανάμεσα στους βράχους. Φωνάζοντας ο θείος της το όνομά της, η Ταμάρ ανταποκρίθηκε ακα βαρ τζια (εδώ είμαι θείε) αλλά από τον αντίλαλο ακούστηκε μόνο το βάρ τζια και έτσι ονομάστηκε η περιοχή με το όνομα Βάρτζια.

Vazha Pshavela- συγγραφέας με πολυπολιτισμικό χαρακτήρα

Σε μία από τις  ορεινές περιοχές της Γεωργίας, όπου το τοπίο είναι τόσο μαγευτικό και απρόσιτο, όπως μπορεί πιθανόν να είναι στο παράδεισο, κατοικούν οι  παλαιότεροι Γεωργιανοί, Πσάβιοι ή Πχόβοι, οι οποίοι από την εποχή της εισβολής του Πομπήιου είναι γνωστοί για την γενναιότητά τους. Οι άντρες του Πχόβι απέκρουσαν την επίθεση των αναρίθμητων στρατευμάτων του Πομπήιου  μπλοκάροντας το πέρασμα στο Ανανούρι. Ο Πομπήιος  μάλλον αιφνιδιάστηκε από τα γενναία βλέμματα των ανθρώπων αυτών και από τον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούσαν τις ασπίδες και τα ξίφη τους.

Ο τρύγος και η δημιουργικότητα

Στην Γεωργία ο τρύγος του σταφυλιού αρχίζει από την περιοχή Καχέτι. Σ’ αυτήν την περιοχή το σταφύλι ωριμάζει νωρίτερα. Μετά το Καχέτι ακολουθεί το Κάρτλι, μετά το Ιμερέτι και στο τέλος μπαίνει στο χώρο η Ράτσα, η Γκούρια και η Ατζάρα. Μερικές γεωργιανές ποικιλίες σταφυλιών αργούν να ωριμάσουν και γίνεται η συγκομιδή τους ακόμα και το Δεκέμβριο, όπως είναι οι ποικιλίες Chkaveri και Gani στη Γκούρια.

Οι λαϊκές γιορτές είναι μία σύνθεση, θρησκείας, παράδοσης και μυστικισμού

Την ίδια στιγμή που οι επιστήμονες ψάχνουν νέους γαλαξίες και παράλληλες διαστάσεις, οι Γεωργιανοί Μτιουλέμπι (κάτοικοι περιοχής Μτιουλέτι της ορεινής Γεωργίας) την πρώτη Δευτέρα της μεγάλης νηστείας (Φεβρουάριο-Μάρτιο) γιορτάζουν την παραδοσιακή γιορτή τους. Μέσα σε ένα πλαίσιο διαφορετικών εποχών και νοοτροπιών στις περιοχές τις Γεωργίας έχουν διατηρηθεί πολλές λαϊκές παραδοσιακές γιορτές. Ως επί το πλείστον τις γιορτές αυτές τις τηρούν ευλαβικά στις ορεινές περιοχές της χώρας. Παρόλο που οι καινούριες τεχνολογίες έχουν φτάσει εδώ και πολύ καιρό στις περιοχές αυτές, συνυπάρχουν αρμονικά με τις παλιές παραδόσεις, η διατήρηση των οποίων αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα για τους ντόπιους. 

Το αστεροσκοπείο του Αμπαστουμάνι

Το 2012 το αστεροσκοπείο του Αμπαστουμάνι γιόρτασε  80 χρόνια από την ίδρυσή του. Οχτώ δεκαετίες πριν στο Αμπαστουμάνι δημιουργήθηκε η «πύλη» στο γεωργιανό ουρανό και οι επιστήμονες άρχισαν να ξημεροβραδιάζονται, για να μελετήσουν τα μυστικά του σύμπαντος. Σήμερα το αστεροσκοπείο θεωρείται ένα από τα πιο σημαντικά επιστημονικά κέντρα της χώρας μας, καθώς επίσης αποτελεί εθνικό θησαυρό για την Γεωργία.

Το 2007 το αστεροσκοπείο του Αμπαστουμάνι ενώθηκε με το πανεπιστήμιο Ilia Chavchavadze. Στο αστεροσκοπείο διεξάγονται σημαντικές επιστημονικές μελέτες και ταυτόχρονα ετοιμάζονται οι νέοι επιστήμονες του κλάδου.

Uplistsikhe. Μία πόλη χτισμένη στο βράχο

Υπάρχουν τρεις πόλεις φρούρια στη Γεωργία: Η Vardzia, η Gareji και το Uplistsikhe. Το Uplistsikhe είναι μία αρχαία πόλη χτισμένη στο βράχο και βρίσκεται στην αριστερή όχθη του ποταμού Μτκβάρι, όπου υπάρχουν κτήρια θρησκευτικά και δημόσια. Το Uplistsikhe αποτελούσε την κατοικία του ηγέτη της τοπικής φυλής. Το όνομα "Uplistsikhe" δόθηκε από την περίοδο του παγανισμού. Upali στα γεωργιανά σημαίνει θεός και Τsikhe φρούριο, Uplistsikhe επομένως σημαίνει το φρούριο του θεού. Σύμφωνα με το μύθο, το Uplistsikhe χτίστηκε από σκλάβους. Τους έδιναν μία σκαπάνη που από τη μία πλευρά ήταν καλυμμένη με σίδηρο και από την άλλη με χρυσό. Έπρεπε να δουλέψουν έτσι, ώστε να φθείρουν μόνο τη πλευρά του σιδήρου. Αν το κατάφερναν θα είχαν ως έπαθλο την ελευθερία τους και το χρυσό. Αυτό φυσικά είναι μύθος, διότι κανείς δεν θα έδινε τόσο μεγάλη ποσότητα χρυσού σε ένα σκλάβο. Αλλά δύο πράγματα είναι προφανή: το πόσο μεγάλη εργασία χρειάστηκε για να κτιστεί η πόλη, και δεύτερον, ότι στην Γεωργία υπήρχαν κοιτάσματα χρυσού και ότι ο μύθος για το Χρυσόμαλλο Δέρας δεν είναι αφηρημένη έννοια.

«Chakrulo» ταξιδεύει στο διάστημα

Πριν από χρόνια κανείς ίσως δεν θα φανταζόταν ότι το γεωργιανό τραγούδι θα μπορούσε να φτάσει στο διάστημα. Το 1974 όμως στάλθηκε στο διάστημα το τραγούδι «Chakrulo» σε εκτέλεση των τραγουδιστών, Ilya Zakaidzisa και Rostom Saginashvili. Ήταν το μόνο τραγούδι από την Σοβιετική Ένωση που είχε συμπεριλάβει η NASA ανάμεσα στα 25 καλύτερα τραγούδια του κόσμου και είχε αποστείλει μαζί με ένα μήνυμα στο διάστημα. Το«Chakrulo» έχει συμπεριληφθεί επίσης στο κατάλογο των μνημείων παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO. Όπως λένε, το τραγούδι αυτό ανακαλύφθηκε από τον τραγουδιστή Vano Mchedlishvili.

Ιδιαιτερότητες του γεωργιανού τραπεζιού

Ο Ιησούς Χριστός είπε στους ανθρώπους: όταν τρεις άνδρες συγκεντρώνονται στο όνομά μου, θα είμαι μαζί τους. Από την παλαιοχριστιανική εποχή το τραπέζι γινόταν στο όνομα του Χριστού, στο όνομα, δηλαδή της αγάπης. 

Καθώς η ιστορία του κρασιού και οι τελετές γευμάτων στη Γεωργία μετράνε χιλιάδες χρόνια, η μορφή και το μοναδικό περιεχόμενο αυτών των συνεστιάσεων, που οι Γεωργιανοί ονομάζουν "Supra", φέρνει στο φως χαρακτηριστικές πτυχές για τη νοοτροπία και την ψυχολογική σύνθεση του γεωργιανού λαού. Πιθανώς αυτός είναι και ο λόγος που μέχρι τις μέρες μας εξακολουθεί να υπάρχει αυτή η ενδιαφέρουσα  παράδοση.

Καχέτι

Το Καχέτι βρίσκεται στην ανατολική Γεωργία. Στα νότια και στα δυτικά συνορεύει με το                     Αζερμπαϊτζάν και στα βόρεια με τη Ρωσία. Στο Καχέτι το κλίμα είναι κυρίως ξηρό, ηπειρωτικό. Υπάρχουν ωστόσο περιοχές με τροπικό (στην κοιλάδα Alazani) και ψυχρά κλίματα (στο Gombori). Το Καχέτι κατά κύριο λόγο κατοικείται από Γεωργιανούς, οι οποίοι είναι κυρίως ορθόδοξοι. Λαμβάνοντας υπόψη το κλίμα της περιοχής, ο πιο ανεπτυγμένος τομέας στο Καχέτι είναι η  αμπελοκαλλιέργεια. Οι αμπελώνες και η κουλτούρα του κρασιού βασίζεται σε αρχαίες  παραδόσεις και καταλαμβάνουν περίπου 38.000 στρέμματα γης. Τα κρασιά που παράγουν τα εργοστάσια που βρίσκονται στην περιοχή είναι άριστης ποιότητας. Το πιο παλαιό και γνωστό εργοστάσιο είναι το Tsinandali, το οποίο άρχισε να λειτουργεί ήδη από το 1865. Το Kakheti  είναι φημισμένο επίσης για τα αρχιτεκτονικά μνημεία του. Από τα 5.000 μνημεία, τα πιο σημαντικά είναι οι καθεδρικοί ναοί του Davit Gareji, Αλαβερντί, Nekresi και το μουσείο του Aleksandre Chavchavadze του διάσημου γεωργιανού ποιητή του 19ου αιώνα.

Σβανέτι

Ηλία Τσαβτσαβάτζε: ¨Αν έστω και λίγο αγαπάς την Γεωργία, πρέπει να επισκεφτείς το Σβανέτι… ¨

Αν θέλετε να ζήσετε τις εξαιρετικά συγκινητικές στιγμές από το εντυπωσιακό μεγαλείο του Καυκάσου και από το θέαμα που θα σας κρατήσει απόλυτα μαγεμένους  τότε έχετε έναν καλό λόγο να επισκεφθείτε το  Σβανέτι.  Το Σβανέτι είναι σαν μια θεία αρχή του κόσμου στην αρχέγονη κατάσταση. Παρά τη βαθιά χριστιανική πίστη τους, εξακολουθούν να υπάρχουν παγανιστικές εικόνες και μύθοι  στον πολιτισμό τους, υπάρχουν μερικά παράξενα αρχέτυπα που είναι χαρακτηριστικά για ένα συγκεκριμένο κλειστό πολιτισμό.

Γεωργία

Η σημερινή  Γεωργία βρίσκεται  στη συμβολή της  Ευρώπης με την  Ασία. Η Γεωργία και γενικά όλος ο Καύκασος από την αρχαιότητα  αποτελούσε φιλόξενο περιβάλλον για τον αρχέγονο άνθρωπο, λόγω της πλούσιας χλωρίδας και πανίδας και του ήπιου, ζεστού κλίματος. Η σημερινή  Γεωργία ήταν κατοικημένη από αρχαιοτάτων χρόνων. Τα πρόσφατα αρχαιολογικά ευρήματα στη περιοχή Ντμάνισι ανατολική Γεωργία αποδείχτηκαν ότι ανήκουν στους ανθρωποειδείς (Hominids) και χρονολογούνται με 1 εκατομμύριο 800 χιλιάδες χρόνια. Οι επιστήμονες τους ονόμασαν Homo Georgikus. Τα ευρήματα  του Ντμανισι άλλαξαν την μέχρι τότε υπάρχουσα θεωρία για τους πρώτους ευρωπαίους.

Γεωργία-γνωρίστε την

Η Γεωργία με  έκταση 70 000  τετραγωνικά χιλιόμετρα καταλαμβάνει πολύ μικρή θέση στο παγκόσμιο χάρτη. Η  μικρή αυτή  χώρα βρίσκεται  στα νότια του Καυκάσου, μεταξύ Μαύρης και Κασπίας Θάλασσας. Παρά το μέγεθος της είναι τόσο πλούσια σε φυσικούς και ορυκτούς πόρους που αποτελεί πραγματική έκπληξη. Πιθανώς σε όλη την υδρόγειο η Γεωργία να είναι από τις λίγες χώρες που διαθέτει τόσους  θησαυρούς μαζεμένους  σε τόση μικρή έκταση.